Afandining birov bir narsa so'rasa, o'sha zahoti bermay, ertasiga beradigan g'alati odati bor edi. Bir kun qo'shnisi: — Bir oshlik tuz berib turing,— dedi. — Tuz yo'q edi-ku,— deb qaytardi-da, ertasiga o'zi olib chiqib berdi. — Ie, bor ekan-ku, nega kecha bera qolmay, bugun o'zingiz olib chiqdingiz? — Beradigan narsamning qadri bilinsin, dedim-da.
