Afandining oshnalaridan biri yangi imorat soldi-da, ko'z-ko'z qilish uchun Afandini aytdirib yubordi va ertadan-kechgacha olib yurib, imoratni ko'rsatdi. Yura berib Afandining qorni juda ochdi, ammo oshnasi ovqat to'g'risida og'iz ochmas va uyma-uy yurar edi. Afandi nihoyat oshxona oldida to'xtadi-da, unga diqqat bilan qaray boshladi. Oshnasi undan so'radi: — Oshxona yoqib qoldi deyman-a? — Ha, oshxonani juda boplabsiz,— dedi Afandi,— shunday qilibsizki, kirgan kishining darrov ovqat yegisi keladi!— dedi.
