Бир одам пулларини йўқотиб қўйиб Худога илтижо қилаётган экан: "Эй художон агар пулларимни топиб берсанг бутун умр фақат яхши савоб иш қиламан. У пулларимга бошқа ичмайман! Тинмай ибодат қиламан" деб қўлларини кўкка чўзиб йиғлаб турган экан, шунда бир чеккада пуллари ётганмиш. Шунда ҳалиги киши тезда кўз ёшларини артиб "бўлди керекмас, ўзим топдим" дермиш.
