Qabristonda kecha yoqqan qor. Mildir - mildir erib yotibdi. Qor ustida bir it ingrab zor, Loyga bag'rin berib yotibdi. Kecha tobut ko'tarilgan dam. U bechora yugurgan yelgan. Quvsalar ham, tosh otsalar ham, El ortidan mozorga kelgan. Otasidan ayrilsa agar, Buncha kuymas odam bolasi. Yolg'on edi kecha yig'ilar, Rost edi shu itning nolasi. Sovuq tunda qotib, dildirab, Qabrga u qo'yib yotdi bosh. Erigan qor kabi mildirab, Ko'zlaridan tinmay oqdi yosh. Biz insonmiz, sohibi dunyo, Qudratlimiz, mag'rurmiz, to'qmiz. Sadoqatda, mehrda ammo. Shu bechora bir itcha yo'qmiz...[color=red]
