Sevgi shunday bevafo tuyg'u, Kuni kelib tashlab ketarkan. Öz orniga qoyib g'ururni, Kulgan kozni yoshlab ketarkan. Ishontirib shirin yolg'anga, Armonlarga boshlab ketarkan. Öz orniga qoyib taqdirni, Bir lahzada aldab ketarkan. Bedor tundaparvona bolib, Kunduz esa sabir qilarkan. Bizga ochib dozaq eshigin, Öz manzilin jannat bilarkan. Bizga berib bedavo dardni, Özi shodon oynab kularkan. Ermak qilib yolg'iz kongilni, Ajal tomon boshlab qoyarkan. Bir kun kelib asal orning, Kulib turib zahar tutarkan. Gar shunda ham qilmasa huzur, Uzur sorab takror kelarkan.
