Yuragimda abadiy qolgan isming, Ko'z oldimda ketmas sira jisming, Tushlarimda ham faqat sani visoling, Sani qanday unutay sevgilim maning.
Hali bu hayotga to'ymading axir, Sani mandan ayirdi bu taqdir, Sani bag'riga olgan shu sovuq yer, Manga atalgan bo'lsaydi shu qabir.
Samolardan izlayman har kecha kunduzlar, Keragamas hatto sansiz tunda yongan yulduzlar. Halovatsiz o'tar qorong'u azobli bu tunlar, Sevgilim sani asrasin osmondan baland samolar.
Sevgilimni har on sog'inadi bu yurak, Aytchi taqdir shu azoblar kimga kerak, Bechora bu yuragimda bir istak, Sevgimni qilmagin oddiy bir ermak.
Endi yo'qsan o' mani sevgilim, Qalbimda o'sgan beozor gulim. Olib ketdi sani bu tubsiz osmon, Taqdir sansiz rangimni ayladi somon.
Sani eslatadi hattoki bu gullar, Bu ahvolimga achinib samo ham yig'lar, Balki sanam mani sog'inib yubording tomchilar, Bu yomg'irlar Sanliging bilib yuragim ovunar.
Sani eslatib turar hattoki ona tabiat, O'ylayman san uchundir bu muhabbat. Bu qabring man uchun sandan omonat, Mani sevgilim sandan qolgan asorat.
Bir bor boqmaysan samodan man tomon, Tushlarimga kirmay rangim aylaysan somon, Axir sani sevgilim sog'indim-ku. yomon, Sani unutmadi bir zum bu yuragim hamon.
