Qanotin yozib uchadi bezabon, Musaffo osmon,tomon. Sekin qanotin qoqar,ichi to'la dard bilan,alam bilan. Yerda qolgan hislari qolmaydi omon, Bu dardlarga topolmay darmon.Hamon. Bechora qush, Uning uchun hammasi bo'ldi tush. Qurigan shoxga qo'nib kuylaydi homush,bechora qush.
Sovuq kunlar,uning dardin yangilar,afsuslar. O'tib qancha bahor-u kuzlar,o'ksinishlar. Befoyda barchasi,hamma hammasi, Bir chetda kulba ochiq darchasi,Ichida bir telba eshitilar yig'lashi.Eshitib qushning nolasi.
Sekin qo'nib darchaga,Kirib ichkariga.Qo'ndi yoniga,yelkasiga, Changga to'lib havo,Bitta uyda ikki bedavo.O'tirar izlab dardiga davo. Ikki ko'ngil biridan kelar sado, Dardimiz nega bir dunyo, Shu dunyo azoblarga to'ladir go'yo, Tushinish qiyin o'ngimmi yo ro'yo.
Tilga kirdi bezabon,Dardini qilib ayon,Qiynalmagin ey inson,Bu dunyoda sinovdamiz hamon. So'ndirma umiding,Sinaydi bardoshing,Artib ko'zdagi yoshing,Yuraging. Tinglagin.U Urmoqda hamon,Bu hayot misli ummon,Bir kam dunyo asli yolg'on.
