Bu masal bir necha qator bo’lib, donolikdan namunadir…
— Rebe, nima uchun shunday, men tushunmayman: kambag’alning yoniga borsang, u xush muomala, senga qo’lidan kelganicha yordamini ayamaydi.
Boyning yoniga borsang, u seni ko’rishga ko’zi yo’qday. Pul uni shunchalik quturtirganmi?
— Oynadan qarasang, sen nimani ko’ryapsan?
— Bolali ayol ot aravada bozorga ketayotganini ko’rayapman.
— Yaxshi. Endi ko’zguga qara, sen nimani ko’ryapsan?
— Ko’zguda nimani ham ko’rishim mumkin? Faqat o’z aksimni.
— Oyna ham, ko’zgu ham, bir narsadan yasalgan. Lekin, unga biroz kumush qo’shilsa – inson faqat o’zini ko’rishni boshlaydi.