Суҳбат пайтида ёш бола отаси ёки онасининг енгидан тортиб, суҳбатга халақит беришига кўпчилик гувоҳ бўлган бўлса керак. Бир танишимникида эса бу муаммони жуда осон ҳал қилишган экан.

Биз унинг уйида суҳбатлашиб ўтирганимизда, унинг уч ёшли ўғли олдимизга келди ва нимадир демоқчи бўлди. Лекин у суҳбатимизни бўлиш ўрнига қўлини онасининг билагига қўйди ва жимгина кута бошлади. Дугонам ҳам суҳбатимизни бўлмасдан қўлини фарзандининг қўли устига қўйди.

Гапини тугатиб бўлгач, у ўғлига ўгирилди. Мен ҳайратда эдим. Ўғил онасининг гапи тугашини бир неча сония кутиб турди ва буни хотиржамлик билан бажарди.

Уйга келиб бу ҳақда турмуш ўртоғимга айтиб бердим ва биз ҳам оиламизда мана шу услубни қўллашга қарор қилдик. Болаларимизга биз бирор киши билан суҳбатлашаётганимизда гапимизни бўлмасдан билагимизга қўлини қўйиб бир оз кутишларини тушунтирдик. Озгина вақт ўтгач, улар суҳбатларимизни бўлмайдиган бўлишди.

Энг асосийси эса фарзандларимизга “Гапимни бўлмай тур!”, “Бирпас жим тур!” ёки “Гапимизга аралашмай тур!” дейишдан қутулдик.