Қоматин кўз-кўз этиб,ялтир либосин кийди ғам,
Тун ғариб,кундуз сиёҳ,мотамсаро қиз субҳидам,
Арз этиб бордим нечоғлиқ,саждага бошим босиб,
Мен қолиб санга илтифот,ва карам этмиш Эгам.

Во дариғ, биздек фақирга бир қиё нарҳи баланд, 
Бож тўлаб ўтсин ҳуснига Тош,Бухоро,Самарқанд.
Висолу,васлин қўриқлаб ётса уч бошли илон,
Ман анинг захрин билурман ёки бол ва ёки қанд.

Оби- замзам сув десам бердинг қайнатиб занжабл,
Эсмади бир лаҳзага сен тамондин мўтадил.
Порпираб ёнган чироқдек жилвала этдинг муте,
Ман каби парвона бўлди неча ошиқ,неча дил.

Лаҳта-лаҳта қон ютиб,кўзимдан оқди қон нетай,
Гул-гулистон бу кангул,оқибат пайҳон, нетай,
Чиқмоқ истаб неча бор,зор қақшатиб тирноққача,
Бўғзимга келиб, сўнг яна ортига қайтди жон,нетай.

Келмаса найлай ани,Наврўзи олам келса ҳам,
Ҳар дутор ё най аро,оҳ ила нолам келса ҳам,
Икки дунё кўнма кўнгил ул ёри жонинг ўрниға,
Етти осмон,етти уммон,етти олам келса ҳам!

Малика Салимова