Nafas olishga ham xohishingiz 
yo’q, Tirikka o’xshamas 
tuyg’ularingiz. Bilmasdan, 
ko’zimga otayapsiz cho’g’: Meni 
uyg’otmoqda uyqularingiz. 
Uchib ketgan qushlar qaytib 
kelmaydi, Yashashga kunlardan 
shartlar so’radim. Mayda 
dardlar meni odam qilmaydi, 
Umrimni eng buyuk g’amga 
o’radim. O’tkinchi shamollar 
qo’rqitmay qo’ydi, Daraxtlar 
bag’rida guvillayverdim. 
Yuragimga tegib quyoshlar 
kuydi, Qishlarga tan bermay 
lovullayverdim. Yumuq 
ko’zlaringiz ochiq kelmoqda, 
Men hozir o’zimni topib 
olaman. Bir kuni sachrab siz 
uyg’ongan chog’da, Ko’zlarimni 
asta yumib olaman…!